MODEL ZARZĄDZANIA W BAUHAUS. TU RZĄDZI CZŁOWIEK

Bauhaus to nieistniejąca już uczelnia artystyczna, w której powstało innowacyjne podejście do projektowania. Podejście to wpłynęło nie tylko na świat artystyczny, ale również na model zarządzania organizacją.

Wszystko przez industrializację

Uczelnia została założona w 1919 roku, był to czas błyskawicznie postępującej mechanizacji i standaryzacji pracy. Proces industrializacji sprzyja rozwojowi gospodarczemu, ale wtedy w XX wieku dla wielu ludzi oznaczał straty, dlatego maszyny w tamtym czasie nie kojarzyły się dobrze.

Założycielem szkoły Bauhaus był Walter Gropius, niemiecki architekt, który marzył o innym przeznaczeniu maszyn. Gropius chciał, żeby industrializacja była narzędziem służącym ludziom do poprawy ich życia, a nie zniszczenia ludzkości.

Na szczęście świat powojennej Europy był podatny na idee Gropiusa, który przewidział, że ludzie stanął się obiektem zainteresowania nowo powstałych biznesów.

Koncepcja, która służy ludziom

Bauhaus istniał tylko 14 lat, ale w tym czasie zdefiniował filozofię projektowania XX wieku i dał początek koncepcji, której celem był rozwój produktów użytkowych i architektury w służbie ludziom.

Uczelnia Bauhaus to przykład bardzo efektywnej organizacji. Model zarządzania Bauhausu wynikał z chęci Gropiusa do wytwarzania produktów, z których mogliby korzystać osoby o szerokim spektrum demograficznym, niezależnie od statusu społeczno-ekonomicznego. Bauhaus tworzył wartość dla klienta, integrując trzy kluczowe elementy w swoich produktach:

• Estetyczną prostotę,
• Praktyczność,
• Przystępne ceny.

Gropius uważał, że piękne przedmioty nie powinny być wyłącznie atrybutami ludzi o wyższych dochodach. Projektanci z Bauhaus tworzyli produkty, które były proste, funkcjonalne i niedrogie. Uważali oni, że życie w otoczeniu pięknych przedmiotów może sprawić, że każdy człowiek poczuje się szczęśliwszy.

Bauhaus – Model zarządzania

Model zarządzania Bauhausu polegał na odejściu od hierarchicznego i sztywnego zarządzania na rzecz tworzenia środowiska pracy otwartego na eksperymenty i badanie świata. Właśnie takie środowisko sprzyja tworzeniu innowacji. Unikatowy model zarządzania Bauhausu wynikał ze specyficznych metod nauczania, które można zdefiniować za pomocą czterech kluczowych cech:

Myślenie konstruktywistyczne

Takie myślenie oznacza zdobywanie wiedzy w ciągłej interakcji z otoczeniem oraz połączenie sztuki, rzemiosła i technologii.

Forma podąża za funkcją i potrzebą masowej produkcji

Aby lepiej zrozumieć wzajemne oddziaływanie formy i funkcji, studenci Bauhaus musieli pracować nad dogłębnym zrozumieniem podstawowych elementów produkcji artystycznej: koloru, kształtów geometrycznych oraz materiałów. Bauhaus uważał je za język projektowania, którego opanowanie miało umożliwić rozwój wysoce praktycznych produktów.

Zrozumienie podstawowych kolorów, kształtów i materiałów

Rozwijając uznanie dla podstawowych materiałów (takich jak stal i skóra), prostych kolorów (jak czysta czerwień lub niebieski), a także podstawowych obiektów geometrycznych (takich jak trójkąty i kule) projektanci z Bauhaus mogli oderwać się od ozdobnych i drogich produktów epoki.

Projektant jako artysta i inżynier w jednym

Model zarządzania Bauhausu charakteryzował się zniesieniem różnicy między artystą a inżynierem. Gropius uważał, że aby rozwinąć uznanie dla procesu produkcji przemysłowej, artyści musieli zostać przeszkoleni z rzemiosła, a inżynierowie ze sztuki.

Struktura Bauhaus

Kurs przygotowawczy (Bauhaus Vorkurs) odzwierciedlał pragmatyczne podejście do integracji teorii i praktyki. Na pierwszym roku studenci poznawali podstawowe elementy i zasady projektowania i teorii kolorów oraz eksperymentowali z różnymi materiałami i procesami.

Bauhaus przyciągnął najwybitniejszych artystów z całej Europy. Różnorodność pomysłów wpłynęła na rozwój architektury oraz produktów codziennego użytku. Tworzone produkty musiały być użyteczne, praktyczne i produkowane masowo.

Za pomocą wymyślonego przez siebie modelu zarządzania, Gropius był w stanie stworzyć środowisko, w którym – podobnie jak same projekty Bauhausu – forma organizacji odpowiadała jej funkcji. Kształcąc artystów na inżynierów, szkoła zachęcała swoich studentów do projektowania z myślą o produkcji na masową skalę przy jednoczesnym obniżeniu kosztów produkcji.

Bauhaus zainicjował ruch modernistyczny XX wieku. Stał się również inspiracją do innowacyjnego myślenia o zarządzaniu i projektowaniu. Charakteryzował się zachęcaniem do porzucenia tradycji i utartych schematów działania, aby lepiej zrozumieć otaczający świat i projektować w służbie ludzkości. Jest to podejście, które stosują i rozwijają także współcześni projektanci.

Zasoby

Bauhaus to szkoła projektowania, a jeśli chcesz poznać więcej tajników projektowania zapraszam do zakładki Narzędziownik.