JAK MAPOWAĆ HISTORYJKI UŻYTKOWNIKA?
Mapowanie historyjek użytkownika to technika definiowania wymagań. Z tego artykułu dowiesz się, jak w ośmiu krokach zmapować rzeczywiste wymagania użytkowników i dzięki temu dobrze określić zakres projektu.
Do czego służy technika mapowania user stories?
Historyjki użytkownika (user stories) są mapowane w celu zdefiniowania wymagań użytkowników, które docelowo stanowią zakres projektu.
Definiowanie wymagań (tzw. backlogs) wbrew pozorom nie jest zadaniem prostym, dlatego warto stosować narzędzia, które ułatwiają to zadanie. Mapowanie historyjek użytkownika sprawdza się w przypadku projektów, które mają wytworzyć rozwiązanie w postaci produktu lub usługi.
W mniejszych projektach bardzo często zdarza się, że osoby odpowiedzialne za projekt definiują zakres projektu na podstawie zadań, które mają doprowadzić do dostarczenia określonego produktu. Jest to typowe myślenie waterfall’owe. Istnieje jednak lepszy i zdecydowanie bardziej efektywny sposób na definiowanie zakresu projektu tzn. poprzez mapowanie historyjek użytkownika.
Mapowanie historyjek użytkownika to technika, która pomaga określić drogę użytkownika do korzystania z określonego rozwiązania. Innymi słowy, jest to sposób na skupienie się na potrzebach użytkownika i faktycznych przypadkach użycia produktu lub usługi.
Historyjki użytkownika są skoncentrowane na wynikach, których oczekują użytkownicy, a nie jak w przypadku tradycyjnego opisywania zakresu na liście zadań do wykonania. User stories pozwalają również osadzić projekt w kontekście wyznaczonych celów biznesowych.
Zacznijmy od podstaw: na czym polega mapowanie historyjek użytkownika?
Mapowanie historyjek użytkownika to podejście od tzw. ogółu do szczegółu. Proces mapowania pomaga rozłożyć wizję projektu na czynniki pierwsze tzn. funkcjonalności tworzonego w ramach projektu rozwiązania, którym następnie nadaje się priorytety. Ten proces wygląda następująco:
Wizja -> Cele -> działania użytkownika -> zadania użytkownika -> user stories
Co to są historyjki użytkownika?
Historyjki użytkowników to krótkie, proste opisy funkcjonalności opowiadane z perspektywy użytkowników. Jeśli chodzi o pisanie historyjek użytkownika, najłatwiej jest skorzystać z prostego schematu, który spopularyzował Mike Cohn, współzałożyciel Scrum Alliance:
„Jako [typ użytkownika] chcę [konkretnej funkcji], aby uzyskać [konkretną korzyść]”.
Ten format działa z wielu powodów. Przede wszystkim, opisuje wymagania dotyczące produktu w pierwszej osobie – co oznacza, że myślisz o konkretnej osobie, która go używa, a nie tylko o tym, co należy zrobić.
Jak wyjaśnia M. Cohn, jedną z głównych zalet historyjek użytkowników jest to, że „zdecydowanie przenoszą one punkt ciężkości z pisania o funkcjonalnościach na omawianie ich…. Te dyskusje są ważniejsze niż jakikolwiek napisany tekst ”.
Historyjki użytkownika zdecydowanie przenoszą punkt ciężkości z pisania o funkcjonalnościach na omawianie ich… Te dyskusje są ważniejsze niż jakikolwiek napisany tekst.
Przykłady historyjek użytkownika
User stories można pisać na różnym poziomie szczegółowości. Wysoki poziom oznacza ujęcie wymagań w sposób, który Agile nazywa epikami, czyli historyjkami użytkowników, które obejmują ogólny zakres funkcjonalności. Na przykład: „Jako klient mogę kupić potrzebne produkty w sklepie internetowym”.
Agile sugeruje, żeby we wczesnym stadium projektu określać wymagania na ogólnym poziomie szczegółowości. Szczegóły powinny być pogłębiane wraz z postępami projektu. Te ogólne historie nazywane są właśnie epikami. Powinno ich być maksymalnie 15.
Epiki są następnie dzielone na mniejsze historie użytkowników (czasami dziesiątki lub setki). Na przykład możesz mieć historie użytkowników, takie jak: „Jako użytkownik mogę przeglądać produkty w dowolnym kolorze, aby szybko znaleźć to, czego szukam”.
Jak mapować historyjki użytkownika?
Mapowanie historyjek użytkownika wymaga wykonania co najmniej ośmiu następujących kroków:
1. Zacznij od zrozumienia użytkownika.
Mapowanie historyjek użytkownika wymaga patrzenia na produkt z perspektywy użytkownika, wymusza w ten sposób odłożenie na bok funkcjonalności „nice to have” i skupienie się na tym, co zapewnia teraz największą wartość. Przed przystąpieniem do ćwiczenia warto poznać użytkownika stosując do tego celu narzędzie User persona.
2. Ustal nadrzędny cel.
Zanim przystąpisz do mapowania historyjek użytkownika, określ nadrzędny cel rozwiązania, najprościej można to zrobić stosując technikę SMART. Technikę SMART w dużym uproszczeniu możemy sprowadzić do odpowiedzi na pytania, które sprawią, że cel będzie wyposażony w pięć podstawowych cech:
Specific – konkretny: Co będzie finalnym rozwiązaniem?
Measurable – mierzalny: Po czym poznasz, że rozwiązanie spełnia wymagania?
Actionable – realny do osiągnięcia: Jakie działania wykonasz, żeby dostarczyć rozwiązanie?
Relevant – stanowiący wartość: Kto i jakie korzyści odniesie z dostarczonego rozwiązania?
Time-bound tj. określony w czasie: Kiedy powstanie pierwsza wersja rozwiązania?
3. Opisz podróż użytkownika w formie czynności.
Opisz podróż użytkownika w postaci ogólnych kroków (typu: przyjście do oddziału Banku, dostarczenie dokumentów, oczekiwanie na decyzję kredytową, itp.). W tym kroku nie należy podawać zbyt szczegółowych informacji. Jest to etap, w którym powinieneś iść szeroko, a nie głęboko. Ten etap powinien być poprzedzony wywiadami w terenie.
Do lepszego zrozumienia podróży klienta możesz wykorzystać technikę Storyboard, która pozwala na uchwycenie poszczególnych kroków wykonywanych przez użytkownika w formie obrazków. Jest to technika służąca wizualizacji podróży klienta.
4. Podziel czynności na zadania użytkownika.
Czas pójść o krok dalej. Opisy czynności są zbyt duże, żeby zająć się nimi w pojedynczym sprincie. Należy je zatem podzielić na mniejsze zadania (np. wybór produktu w określonym kolorze).
Na tym etapie musisz wiedzieć, co działa dobrze z perspektywy użytkownika, a co należy usprawnić lub jaką funkcjonalność dodać. Jest to etap wymagający zastanowienia, czego może brakować użytkownikowi. Funkcjonalności, które działają dobrze, należy odróżnić od tych, które wymagają usprawnienia lub dodania.
5. Opisz zadania użytkowników w formie user story.
Użyj do tego wspomnianego wcześniej schematu:
„Jako [typ użytkownika] chcę [konkretnej funkcji], aby uzyskać [konkretną korzyść]”.
6. Dokonaj priorytetyzacji wymagań.
Priorytetyzacji wymagań należy dokonać korzystając z techniki MoSCoW. Przesuń zadania na mapie zgodnie z priorytetem. Na górze powinny być priorytety „Must have” oraz „Should have” powinny być one oznaczone innymi kolorami.
7. Oszacuj wartości wymagań.
Należy skupić się na funkcjach, które wnoszą wartość oraz są szybkie do wdrożenia. Na tym etapie określa się, jaką konkretnie pracę trzeba wykonać, żeby dostarczyć daną funkcjonalność. Każda funkcjonalność powinna zostać oszacowana pod względem czasochłonności, ryzyka, niepewności oraz złożoności.
8. Podziel historyjki użytkownika.
Po ustaleniu priorytetów wydziel te historyjki, które stanowią minimalną liczbę funkcji potrzebnych do dostarczenia wartości użytkownikom (MUST – minimalny użyteczny podzbiór). Użyj tej części mapy do planowania sprintów.
Mapowanie historyjek użytkownika jest naprawdę potężnym narzędziem. Pokazuje wizualnie drogę użytkownika w kolejności sekwencyjnej, dzięki czemu pozwala zidentyfikować ewentualne luki. Stanowią konkretny plan rozwoju produktu lub usługi.
Zasoby
Pobierz szablon narzędzia User Story.
Mapowanie historyjek użytkownika to jedno z wielu narzędzi do zarządzania projektami. Jeśli chcesz poznać więcej podobnych narzędzi, to zapraszam do zakładki Narzędziownik.
